Gorge Du Verdon Frankrijk 2015

We zijn vertrokken richting Gorge Du Verdon, we gaan naar Castellane, daar hebben we een op internet een website gevonden waar men kon inschrijven voor een canoying, dit was een ervaring die we wilden meemaken, met een gids,  uitrusting en  wetsuits gaan we diep in de kloven van de canyon. Al snel hadden we het bureau "Aboard Rafting" gevonden, het meisje aan de balie screent ons en met eindige twijfel vraagt ze of we wel sportief genoeg zijn waarna ze ons een filmpje laat zien hoe de trip zal verlopen, enigszins een beetje beledigd kijk ik naar Geertje " wij kunnen dit" zegt hij vol vertrouwen en we schrijven ons in voor een halve dag in de Canyon.

 

17/09 Met toch een beetje onzekerheid (ik toch) begeven we ons naar de afgesproken plaats daar waar onze gids ons zal opwachten, mijn vertrouwen is al een pak minder, ik hoop heel erg dat ik mezelf niet overschat met deze uitdaging en spreek mezelf moed in.

De trip is een ongelooflijke belevenis, maar ik moet zeker toegeven dat het fysiek erg zwaar was, onze groep bestaat hoofdzakelijk uit jongere mensen, maar Geert en ik laten ons zeker niet kennen, sprongen van op grote,hoogtes, ik heb zeker mijn grenzen verlegd, ik ben ook één keer verkeerd gedraaid tijdens een sprong en met het gezicht vlak op het wateroppervlak terecht gekomen, dit voelde als een harde klap en maakte dat ik een bloedneus had, dagen nadien heb ik dit nog gevoeld in mijn gezicht.

 

 

Het erg koude water eist eveneens zijn tol en ademen was met momenten heel moeilijk, we moesten van grote hoogtes springen, door heel smalle spleten kruipen, de angst die je dan voelt om vast te komen zitten, de kick als je er dan uitkomt, door watervallen heen zwemmen, jezelf vast klikken aan een kabel een afgrond overbruggen, diegene die achter je komt helpen waarna je na een deadride terechtkomt in de rivier...de ervaring is bijna niet te beschrijven, Geert en ik  hadden dit zeker niet willen missen maar na 4 uur intensief jezelf een weg banen door deze woeste natuur  ben ik werkelijk op, 

 

 

Mijn lichaam geeft aan dat het genoeg geweest is en inplaats van over de rotsen te kruipen rol ik mezelf verder denkend dat ik het niet erg zou vinden als het einde in zicht zou komen... alhoewel einde... het einde was niet echt HET einde want het betekende dan wel het einde van de tocht door de canyon we moesten er ook weer uit "what comes down must go up again...het werd een helse klim naar boven uit de canyon, ik kan bijna niet beschrijven hoe moe ik was, mijn spieren trilde en met moeite kreeg ik het wetsuits uit, moe maar heel erg voldaan, dit was een uitzonderlijke belevenis, en een aanrader voor elk die van avontuur houd.